Flagget

Fyrste mai var omsider komen, og ein gjekk opp på loftet, henta flagget, og bar det ned til flaggstanga som stod stor og stiv og ruvande midt på plenen, som forresten burde ha vore slegen, men ein kan ikkje godt slå plenen på ein fyrste mai. Så var det å få opp flagget. Eit auge i toppen, det festa ein til lina med flaggstikk, ok. Men så var der ei lang snor nede på flagget, korleis festa ein det? Ein vart ståande og fundere, med blikka frå vindauga rundt om. Sambuaren som var med som assistent, vart brått akutt svolten, ho ville døy om ho ikkje fekk i seg noko mat snart, og eg kunne vel å heise eit flagg, var eg ikkje mann? Naturlegvis, her måtte det handlast. Eg festa òg nedre delen sånn nokolunde, slik at flagget tok seg fint ut på lina. Jau, då, og etter ei stund kunne ein setje seg på altanen, framleis nokre timar til toget gjekk, og nyte sola medan ein kika på flagget der på toppen, for det skal vere heilt på toppen av stanga og ikkje litt nedanfor slik naboen har gjort det (sikkert heisa det berre for å ha politiskkorrekt alibi for å stelle i hagen). Den nedste knuten var ikkje heilt etter oppskrifta, men på den andre sida hadde eg inga oppskrift heller. Best som ein sat der på altanen kom det nokre sundagsturgåarar og vart ståande og sjå på flagget. Dei peikte på det. Kva var det? Var det den nedre knuten som ein stod og gjere seg lystelege over? Sett i ettertid kunne det vel mest sannsynleg vere fuglesleppet dei peika på (duegard oppe i lia). Men der og då verka det som om desse peikefingrane var ute etter knuten min. Etter ei stund gjekk dei så, på jakt etter anna dei kunne hovere over, og ein kan berre prise seg lukkeleg for at dei ikkje deltek i rettskrivingsdiskusjonar, og kva er så gale med ukonvensjonelle knutar når flagget vaiar så fint? Og vaie gjorde det til nesten kl. 22, då vi omsider kom oss heim. Det heitest rett nok at flagget skal vere nede til kl. 21. Men når det er sommartid er jo klokka eigentleg 21 når ho er 22.