Farvel 30-talet

Livet er sett saman av dagar, og etter kvart som dagane går, vert eit menneske eldre. Om nokre minutt går den delen av livssoga som høyrer til 30-talet slutt for den som skriv dette. På denne siste dagen i denne livsbolken har ein fått med seg Brecht-stykket "Die Massnahme" på Teatergarasjen, deretter har ein drukke øl på Verftet, og sett den raude sola gått ned i vest, før ein så har sykla heim. I morgon skjer altså overgangen. Eit nytt tiår tek til, og det skal sjølvsagt markerast.

Stigmatiserande ord og intimitetstyranni

Vart nett intervjua av ein journalist frå Kulturnytt om stigmatiserande ord. Eg sa mykje fornuftig om fenomenet sånn generelt, men fekk meg ikkje til å seie kva som var det mest stigmatiserande ordet. Ho viste til "eskimo", "mongoloid" og "dverg", men hadde eg ikkje noko meir stigmatiserande? Nei, eg hadde ikkje det, fordi ho ville at EG skulle seie kva EG meinte var mest stigmatiserande. Det ville eg ikkje. Kvifor verte tvungen til heile tida å utlevere seg sjølv? Kvifor heile tida tilpassse seg intimitetstyranniet? Sjølv snakkar eg helst generelt, ikkje personleg, om eit fenomen. Mine personlege meiningar er til liks med andre sine meiningar stort sett uinteressante, og i den grad dei er interessante er det ikkje som meiningar, men som noko heilt anna, t.d. fornuft.

Kyrasleik

Eg var og klipte meg i dag tidleg. Frisøren kommenterte igjen kvervelen framme i panne. - Den er kva ein heime på Voss kallar ein god gamaldags kyrasleik, sa ho. Ja, ja, eg skjøna vel kva ho meinte, men kva var eigentleg etymologien til "kyrasleik"? Det funderte eg på der eg sat i frisørstolen, under eit blått laken. Attende i hola slo eg opp i band 6 av "Norsk ordbok". Litt ulike bruksmåtar - vasskjemma hår, hårlaus tjafs, måne etc. Men her var det tale om ein kvervel, og då var etymologien klar: "område på kuskinnet der kua har sleikt seg, såleis at håra ligg ein annan veg enn vanleg". Ja, i "Norsk ordbok" stod det heile rett nok under "kusleik", men ein del av oss held no på dei gamle norrøne formene: "ei kyr", "fleire kyr" og "kyrasleik". Det viktigaste var i alle tilfelle å få vite etymologisk korleis ein såg ut i panna.

Sadistisk feminisme

Bladet Målmannen har kome ut med nytt nummer. Ser keisamt ut, med eitt unntak: Ein god, gamal målmann har skrive om "Sadistisk feminisme". Men den artikkelen står ikkje på veven. Merkeleg. Kva i alle dagar er det vedkomande har vorte utsett for?

Gustav Indrebø forsvunnen

Rett utanfor kontordøra har det stått eit bilete av Gustav Indrebø, men no har det forsvunne. Eg har bede kontorsjefen sende ut etterlysning, så eg får tru at biletet kjem på plass att. Det har trass alt stått der i over 30 år og bør stå der til eg går av med pensjon om 30 år òg.

Flagget

Fyrste mai var omsider komen, og ein gjekk opp på loftet, henta flagget, og bar det ned til flaggstanga som stod stor og stiv og ruvande midt på plenen, som forresten burde ha vore slegen, men ein kan ikkje godt slå plenen på ein fyrste mai. Så var det å få opp flagget. Eit auge i toppen, det festa ein til lina med flaggstikk, ok. Men så var der ei lang snor nede på flagget, korleis festa ein det? Ein vart ståande og fundere, med blikka frå vindauga rundt om. Sambuaren som var med som assistent, vart brått akutt svolten, ho ville døy om ho ikkje fekk i seg noko mat snart, og eg kunne vel å heise eit flagg, var eg ikkje mann? Naturlegvis, her måtte det handlast. Eg festa òg nedre delen sånn nokolunde, slik at flagget tok seg fint ut på lina. Jau, då, og etter ei stund kunne ein setje seg på altanen, framleis nokre timar til toget gjekk, og nyte sola medan ein kika på flagget der på toppen, for det skal vere heilt på toppen av stanga og ikkje litt nedanfor slik naboen har gjort det (sikkert heisa det berre for å ha politiskkorrekt alibi for å stelle i hagen). Den nedste knuten var ikkje heilt etter oppskrifta, men på den andre sida hadde eg inga oppskrift heller. Best som ein sat der på altanen kom det nokre sundagsturgåarar og vart ståande og sjå på flagget. Dei peikte på det. Kva var det? Var det den nedre knuten som ein stod og gjere seg lystelege over? Sett i ettertid kunne det vel mest sannsynleg vere fuglesleppet dei peika på (duegard oppe i lia). Men der og då verka det som om desse peikefingrane var ute etter knuten min. Etter ei stund gjekk dei så, på jakt etter anna dei kunne hovere over, og ein kan berre prise seg lukkeleg for at dei ikkje deltek i rettskrivingsdiskusjonar, og kva er så gale med ukonvensjonelle knutar når flagget vaiar så fint? Og vaie gjorde det til nesten kl. 22, då vi omsider kom oss heim. Det heitest rett nok at flagget skal vere nede til kl. 21. Men når det er sommartid er jo klokka eigentleg 21 når ho er 22.

Nynorskbar torsdag

Siste nynorskbar på Cafe Opera vert torsdag 3. mai kl. 19.30. Den som skal lese og snakke er ingen ringare enn Erna Osland.